Duszpasterstwo Trzeźwości

Kolejna data w mym życiu na kredyt,

gdzie mogę dostać wszystko bez zapłaty.

Więc biorę ile tylko unieść mogę,

i dzięki temu staję się bogaty.

W domostwie moim jest dużo miłości,

która z natury z radością się brata.

Gdzie rosły smutki i zbolałe twarze,

rozkwita uśmiech do całego świata.

Przez okno widzę świat w całej swej krasie,

który w istocie swej jest doskonały.

Żal mi gdy wspomnę że w niedawnym czasie,

patrzyłem na to i nic nie widziałem.

Kiedy dzisiaj oglądam życiorysu karty

Zmagania z alkoholem które przegrywałem

Nie mogę w to uwierzyć jak byłem uparty

Że widząc swoją klęskę, uznać jej nie chciałem.

I na nic się nie zdały przestrogi i groźby.

Stałem się niby kamień co dobra nie pragnie.

Więc jak ten kamień odepchnięty z drogi.

Wpadłem w nurt alkoholu i osiadłem na dnie.

I wtedy przyszła chwila której nie pojmuję

O której w swej hardości nigdy nie przyśniłem.

Usłyszałem wołanie by walki zaprzestać.

A ja wbrew własnej woli głowę pochyliłem

Dzisiaj po wielu latach odkrywam tą prawdę.

Z którą się długo godzić nie umiałem.

Słuchając głosu Boga odniosłem zwycięstwo

Spełniając jego wolę wolność uzyskałem

Znów jeden rok przeminął w przestrzeni istnienia,

do piramidy wspomnień przybył nowy kamień.

Choć zda się jeden kamień budowli nie zmienia,

to w piramidzie życia, one tworzą pamięć.

Dlatego dziwią słowa, monotonia życia.

Albo że przepłynęło jak przez palce woda.

Nie można przeżyć życia w poczuciu nie bycia,

kto tego nie zrozumie temu wielka szkoda.

Bo wystarczy odkurzyć kamienie pamięci,

które w swej piramidzie życie układało.

A wtedy zobaczymy że, nie zawsze święci.

Nie zawsze też niegodni, jakby się zdawało.

Bo życie nie jest skałą, która się nie zmienia.

Nie jest mroczną przepaścią, która pustką zieje.

Życie jest wielką księgą co pisze wspomnienia.

Ma także czyste karty co dają nadzieję.

Gdy jest mi smutno gdy los rzuca kłody,

a wiatr znienacka piaskiem w oczy wieje.

Mam w sobie siłę iść z losem w zawody,

wiarą w zwycięstwo jest to że trzeźwieje.

I choć od chwili gdy się odrodziłem,

świat w swej istocie nie zmienił się wcale.

Staram się dociec czemu wciąż bluźniłem,

na to co teraz podziwiam i chwalę.

I bardzo szybko znajduję odpowiedź,

bo problem z odpowiedzią nie jest wcale wielki.

Poprostu zrozumiałem że zło tego świata,

spływało na mnie przez szyjkę butelki.

Ale dzięki niebiosom ,poprzez dobrych ludzi,

butelki czarodziejki znikły w złej ciemności.

Świat który dziś oglądam on mnie już nie łudzi.

jest naturalny,piękny i pełen radości.

Dziś kiedy widzę w prawdzie wszystkie boże dary,

gdy korzystam z radości jaką niebo zsyła.

Nie potrzebne mi żadne piękne okulary,

wystarczy patrzeć na świat trzeźwymi oczyma.